श्री जगन्नाथ

श्रीकृष्णाची आई यशोदा, देवकी, रोहिणी आणि त्यांची बहीण सुभद्रा वृंदावनातून द्वारकेला आल्या. त्याच्याबरोबर उपस्थित असलेल्या गोपीनी त्याला कृष्णाच्या बाल लीला सांगण्याची विनंती केली. या विषयावर आई यशोदा आणि देवकी, रोहिणी, त्या गोपीना कृष्णलीला सांगण्यास तयार झाल्या. कृष्ण आणि बलराम यांनी त्यांचे लीला ऐकू नये, म्हणून सुभद्रा दाराबाहेर पहारा देऊ लागली. यशोदा आईने कृष्णलीला गाथा सुरू केली आणि ती बोलता बोलता सर्वजण तिच्या बोलण्यात भाव मग्न झाले. रक्षण करण्याचा विचार विसरून सुभद्रा स्वतः कृष्णलीला ऐकू लागली. इतक्यात कृष्ण आणि बलराम दोघेही तिथे आले आणि हे कोणालाच कळले नाही, सुभद्रा सुद्धा इतकी भाव तल्लीन झाली होती की कृष्ण आणि बलराम तिथे कधी आले हे तिला कळलेच नाही. भगवान श्रीकृष्ण आणि भाऊ बलराम हे दोघेही आई यशोदेकडून कृष्णलीला ऐकू लागले, ते ऐकून ते इतके भाव मंत्रमुग्ध झाले की ते प्रेमाने विरघळू लागले, त्यामुळे डोळे मोठे झाले आणि तोंड उघडले. त्याच वेळी, सुभद्रा स्वतः इतकी भाव मंत्रमुग्ध झाली की ती प्रेमात विरघळू लागली. सर्व कृष्णलीला ऐकत होते की इतक्यात नारद मुनी येथे आले. नारदजींनी सर्वांचे भाव बघायला सुरुवात केली, की कोणीतरी आल्याचे सर्वांना समजले त्यामुळे येथे कृष्ण लीलेचे पठण थांबले कृष्णाचा तो मनमोहक कृष्ण अवतार पाहून नारदजी म्हणाले, प्रभु, या रूपात तू कधी अवतार घेशील, त्यावेळी कृष्ण म्हणाले की कलियुगात असा अवतार घेणार आहे.

त्यानंतर कलियुगात, श्रीकृष्ण राजाइंद्रद्युम्नच्या स्वप्नात प्रकट झाले आणि त्याला पुरी समुद्राच्या काठावरील झाडाच्या खोडात आपले देवता बनवून नंतर मंदिरात स्थापित करण्यास सांगितले. श्रीकृष्णाच्या आज्ञेनुसार राजा या कामासाठी सुतार शोधू लागला. काही दिवसात एक वृद्ध सुतार त्यांना भेटला आणि त्याने ही देवता बनवण्याची इच्छा व्यक्त केली. पण या सुतारने राजासमोर एक अट घातली की तो या देवतेला बंद मंदिरात बनवेल आणि त्याचे काम करताना खोलीचे दार कोणीही उघडणार नाही. सुरुवातीला कामाचा आवाज आला पण, एके दिवशी त्या खोलीतून आवाज येणे बंद झाले, दार उघडून एकदा बघावं की नाही असा विचार राजाला पडला. कुठेतरी त्या म्हातार्‍या सुतारचे काही झाले नाही. या चिंतेत राजाने त्या खोलीचा दरवाजा उघडला. दार उघडताच त्याला समोर अपूर्ण देवता दिसली. तेव्हा तो सुतार दुसरा कोणी नसून विश्वकर्माच होता हे त्याच्या लक्षात आले. तेवढ्यात नारद मुनी आले आणि त्यांनी राजाला सांगितले की, ज्या प्रकारे देव स्वप्नात आलाहोता आणि ही देवता बनवण्याविषयी बोलला होता, त्या अपूर्ण मूर्तीच मंदिरात बसवल्या. या मंदिराच्या गर्भगृहात श्रीकृष्ण, सुभद्रा आणि बलभद्र यांच्या मूर्ती विराजमान आहेत.